KAYIP GÜL (2)

Sen;
memba ol aydýnlýk mevkiinde
Bekle, nazenin kaynaðýnda hele
Gelmeyen, gelmesin.

Güneþ ol gözleri kamaþtýran,
Giriver sinelere ýþýðýnla
Hüzmelerinden yararlanmayanlar
Boþver, yararlanmasýn.

Asrýn çýnarý olmaya bak,
Salýver çevrene o enfes gölgeni
O gölgene ise;
Sýgýnmayan, sýðýnmasýn.

Sen;
sabahýn lezzetini taþýyan
Çam kozalaðý oluver,
Çatlayýnca salýversin çam kokusunu
Zaðferan niyetine sürsün Hüd Hüd kuþlarý
Adanmýþ adaklarýnýn üzerine edeplice,
Ve tohumlarýn þerha þerha uzansýn
Birer salkým halinde
Tatmayan tatmasýn,
Almayansa, almasýn.

Sen;
güle meftun bülbül oluver
Her dem gül ile hemhal olmak için
Aþýk, maþuk ile sarmaþ dolaþ ise
Sen de maþukuna þakýyýver,
Varsýn hicranlý naðmelerinii
Çaðýrdýðýn, o uzaktan seyre dalan
Mahur gözlerindeki ýþýltýnýn kaynaðýný
Maþukun deðil de baþkalarý sürünsün
Hayasýzca, kullansýn baþkalarý.

Ama yine de; sen SEN ol,
“SEN” ol ki; ümitsizliðe deðil
Yarýnýn aydýnlýk dünyasýna aþkýn ateþini taþý
Yak bütün gönülleri
Kalmasýn kainatta bir mahzun gönül.

Denizlerin kumlarý,
Yaðmurlarýn taneleri
Mahlukatýn soluklarý adedince,
O boynu bükük yetim kalpli garipler
Duysunlar, verdi desinler,
SEN’ i bilsinler.





Murat AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: