KAYIP GÜL (1)

Sen; yakýyorsun yürekleri
Kan aðlatýyorsun gökleri
Leyla’nýn hasretiyle yaþayan
Sesini iþitip te kavuþamayan
Mecnun’sun.

Sen; ruhlarda bir sýzý
Özlerde bir sancý
Göklerde þahin bakýþlý
Kalplerin sessiz derviþi
Keklik’sin.

Sen; endamý güzel, duruþu güzel
Bakýþý güzel, gamzesi güzel
Dostluðu güzel bir sýrdaþ
Azap ikliminin ateþini söndüren alev
Gülizar’sýn.

Sen; yapraktaki küçük çið tanesi
Meltem rüzgarýnýn azizesi
Ötelere duyulan ümit meþalesi
Bahar sabahýnýn neþesi
Gonca’sýn.

Sen; kaynaðý gönülden olan sözlerin
Gönüllere huzur eleyen dillerin
Uzakta unutulan rüyalar
Umutla beslenen hülyalar
Aþk’sýn.

Sen; uzaklarda, gurbet ellerde
Ulaþýlamayan bir bayram sabahý
Ayný havayý soluklayan orkide
Gül çehreni cihana yayan mýzrak
Baþak’sýn.

Sen; bir lale yüzlü, ürkek bakýþlý
Kumral ka’küllü al yanaklý güzel
Nilüfer çiçeðinin renkli dimaðý
Elaya taþ bastýran kardelen
Can’sýn.


Murat AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: