YORDUN BEDENİMİ

Çok yordun düþmüþ bedenimi,öldürdün beni
Aldýn gömdün sonu olmayan kara topraða
Vakitsiz bir sevdamý desem yaþadýðýma
Nasýlda geldim senin alçak oyunlarýna

Karanlýk bucaklara zifiri karanlýða attýn beni
Daralttýn ruhumu,çürüttün seven kalbimi
Akýttýn gözlerimden haziran yaz yaðmurunu
Keþke tanýmasaydým seni,yýktýn hayallerimi

Sana uzattýðým sevgi ellerimi boþ býraktýn
Kulak verdin uydun içindeki adi þeytana
Kulak vermedin sevgimin kýpýrtýsýna sesiz kaldýn
Dalgalandýrýp sürükledin beni ýssýz bucaklara

Tanýmadýðým aþkýn acýsýnda,umut verdin
Derin okyanuslarda sýð bir liman yaptýn beni
Bu aþkýn sonunu dar ettin,haram ettin bana
Hayatýmý zindan,yaþamayý,dünyayý dar ettin

Geçmiþimin yalnýzlýðýna koydun ben alçakça
Acýlarýmla yargýladýn beni karanlýk dünyamda
Gözlerinin bebeðinde arattýn bu yalnýz þairi
Bu güzel aþkým sende kalsaydý kafiydi bana

Baharda açan çiçekleri kopardýn soldurdun
Hüzünlendirdin kurumaya yüz tutmuþ topraðý
Þimdi uzaklardasýn asla ualþamadýðým yerde
Bense gurbet ellerde ölüme kucak açmýþým

Abdullah Altuntaþ
(Yalnýz Þair)

Sosyal Medyada Paylaşın: