Sehpanýn üstünde duruyordu, Can erik, Ve rakým... Yorgundum!.. Çalýþmaktan deðil; Výcýk výcýk olmuþ, Vatan millet nidalarýndan, Yalak yavþak soysuzlardan... En çokta; Dirhem dirhem azalan sevgilerden, Ve insansýzlýktan yorgundum... Gözüm sehpaya takýldý!.. Deniz’ler düþtü aklýma... Bu gece sessizce, Kan içtim! Sayenizde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tamer Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.