Canýmdaki can, dersin ya bana Sen ne zaman aðlasan, Canýnýn caný yanar. Hüzün ciðerlerime iþler, Acý bende huy olur annem.
Gözlerimde yaþ kalmaz, Yürüdükçe bitmeyen bir çöl, Susuzluktan kurumuþ bir dil, Kabuðunu sürekli yolduðum bir yara, Yýldýzsýz bir gece olurum. Sen hiç aðlama annem...
Canýmdaki can, dersin ya bana Ne zaman yüzünden gülücükler saçsan, Saf sular, saf gülüþünden utanýr annem. Ýki cihan bir araya gelse, Ben sana deli, sana divane Ne güzel bir þeysin sen annem...
Gül hep sen, Gül ki, kýþlar bahara yol alsýn. Bütün yeryüzünü merhamet sarsýn. Gökler anne olsun, Yeryüzü anne olsun. Kýtalar, ülkeler, þehirler ve sokaklar, hepsi sana çýksýn. Kaybolayým senin sokaðýnda Annem... Anne... Ann... An... A... .
Ýbrahim Özer 08.05.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.