duruldukta coþkun akan bulutlar duru bir deniz olur
berrak yüzleri hep hurileri andýrýr
derinlerde, en derinlerde esrarlý bir cenneti
murassa beþiklerde zamaný uyuturlar ninnilerle
mavilerin yapayalnýz boþluðuna uzayýp giden masallardan
evvel zaman içinde ki aþklardan
kör kurþunlar girdiði vakit yüreklere
terk edilmiþ ülkelere en yeni haberleri götürürler
gecenin eþiðinde yaðmalanmýþ kentleri örterler sonra
yýldýzlarý avuçlayýp gönüllere serperek
delinmemiþ inci kýratý kadar güzel...
sunarlar ruhi bir nefesin ýlýk soluklarýný
bir heyecandan çýkýp baþka heyecanlara koþarak
sonsuzluðun aðýrlýðýný taþýrlar omuzlarýnda itirazsýz
ateþler söndüren bir saba esintisine benzer
yalnýzlýðýn en ucunda ayak deðmemiþ en tenha kýyýlara
kuytulara ,dar patikalara,çýkmaz sokaklara
serin bir yaðmurla doyumsuz þerbet içirirler
sýnýrlarý karýþtýrmadan mevsimleri þaþýrmadan
nevbahar gibi ya sevgiden yorgun ya sevgiye vurgun
mavi bir ahengin mersiyesini okurlar
can yakan kýzgýn kumlar üzerinde
alev alev yanan kor parçasý halinde
zikirlere karýþmýþ hu çeken bir derviþ misali
kýyameti koparýr saðýr ýþýnlarýný bozkýra salan güneþ
hülesa yaðan ateþ etraflarýnda ateþten haleler
can havliyle baðrýþan insanlarýn haykýrýþlarý çaresizlik
soluklarý kesilenlerin can çekiþenlerin hýrýltýlarý
yapayalnýz bir tepenin üstüne
mistik sýrlardan bir elbise biçmek için
kimsesizliðin tam ortasýnda uzun uzadýya giden yollardan
vadinin baþýnda nöbet tutan þelalenin þakýrtýlarýndan
her vakit izzet-i siyah bir mahþer aydýnlýðý býrakýrlar
meçhul bir zamandan beri topraða
bulutlar sarhoþ ve ahenkten bihoþ
yaðmurlardan önce aþka kasem edercesine
gölgeleri sýzar sükunetin üstüne
bir uçtan bir uca mavilere tutsak
her mutluluktan pencereler açarlar emellere
gökyüzü çýldýrmýþ yere düþmekte alevler kýrmýzý-mavi renkte
gömleðini yýrtýp rüyalardan uyandýrýrlar cümle alemi
gök dokunuþuyla keserler hayatýn boynunu
akýp giden zamanýn baþýna býçaðýný vurarak
çöken felaketin sesleri yankýlanýr karanlýkta
yollarýný deðiþtiren ýþýk füzeleri bulutlarý yýrtar
gittikleri yön yanan vucutlarýný soðutmak için karlý yerlerdir
karlarýn izinden mavi tabutlarla taþýnýr ölüleri
her sabah heyecandan uyanýp
der aðlayarak gider bulutlar
uykunun tüm mahmurluðunu silerken gözlerinden
özlemini duyduklarý dünyanýn her köþesine
hayal bile edilemeyen yerlere
yeniden doðup yeniden yürürler
vakit aþýðýn maþukuna ulaþma vaktidir artýk
redfer