ESİR

Ne var ki esiri olduðum mavinin
bitmek bilmeyen müebbet siyahý gibiyim
Derinlere saklanmýþ acýlararla yaþarken
Kaybolan umutlarýmý ihbar edemiyorum
Kanayan kalbimi saramýyorum
Ateþten yapýlmýþ ilaçlarla tedavi ediyorum.

Huzur nedir unuttum asýrlar önce
Bir güneþ düþse kaderimin üstüne,
Bende doðacaðým yeniden
Milat öncesinden kalma sancýlarýmý unutacaðým
Bende güleceðim çocuklarýn ki kadar saf
Ve katýksýz kahkahalara boðacaðým kulaklarýmý...

Baktýðým aynalardan ölümü gösterirken bana hayat,
Önce yaþamayý unutuyorum
Ve çektiðim acýlarla katlanýrken zar zor nefeslerime,
Aðlamak nedir o zaman anlýyorum.
Sonra düþen gözyaþlarýmýn üstünü
Soðuktan morarmýþ kollarýmla örtüyorum.

Kaderin gönüllü mâðluplarýndan oldum
Yenilgiyi oldum olasý kabul etmiþim gibi
Zafer hayalleri nedir, bilmiyorum
Bir seher vakti baþlayan bu savaþ
Hiç adil deðildi en baþýndan
Bu öyle bir düþman ki,
Bir çift göz ile düþtüm aðýna
Ve öyle söz geçiremez oldum
Göðsümün sol yanýma...

Sosyal Medyada Paylaşın: