Bir zamanlar mavinin beyaz atlý prensleriydik Çocuklar gibi þen, kuþlar gibi hür idik. Zamana sýðmaz idi hayallerimiz Meþe aðaçlarýndan süslerdik evlerimizi Çehresinde daðlar denizler, Ve bilmezdi o dünyayý kimseler.
Artýk rötar yapmýþ gecelerin zalim yaðmacýlarýyýz. Ölüm kadar hüzünlü, bir çiçek gibi esiriz topraða. Adýna yýldýz denilen, mavinin býraktýðý taþlarý yaðmalarýz. Hayat mahzeninde bir ateþ yakar, o yýldýzlarla yaþarýz.
Ve biz yine sabahlarý bekleriz, Ecelden evvel gelmesini temenni ederiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Eken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.