ÖLÜMÜN SESİ

Üfle topraðýn suretine nefesini
Üfle son bulsun yeryüzünün yüzsüzlüðü
Ölümün ruhuna üfle
Bitmez bulutlarýn inadý,
Çöllerin yaðmura hasretliði..
Mýsýr ölüyor bak açlýktan,
Yusuf’un kuyusu sesleniyor ken’an diyarýndan..
Denizin maviliði þaþkýn, dalgalar hýrçýn..
Musa’nýn kavmi özgür,
Firavun kendi çukurunda inliyor bozgun...

Hadi üfle
Yýkýlsýn topraða tutunan aðaçlar,
Yýkýlsýn sýrla dolu kainat..
Çocuklarýn boynu bükük, çocuklar yetim..
Gece kendi uykusunda,
Kendi hüznünde boðluyor sessiz sessiz ..
Üfle ey Isrâfil..

Üfle nefesini gökyüzüne
Dökülsün yýldýzlar bir bir denize
Vakit akþam
Vakit yalnýzlýk
Yalýnayak koþuyor iblisin ayak sesleri
Sokaklar boþ, ruhlar çýplak..
Ýpliði pazara çýkmýþ yüreksizler kaçýyor
Kýymet ezaný okunsun yeter artýk

Üfle ey ölümün sesi
Ýnsanlýðýn yüzüne üfle,
Bitsin bu hasretlik..
Yolculuk mahþere...

Emine Yalçýn
22.4.2016 / 23 50
Sosyal Medyada Paylaşın:

Emine Yalçın Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

FECİR VAKTİ DÜŞME SAKIN DİLİME SAKIN GİTME ANNEM BİR ADAM SEVDİM (....) UZAK DUR BENDEN DUDAĞINI YAKMALI AŞK ZIKKIMIN KÖKÜ BİR MELEK ÖLDÜ ANNE YÜREĞİNDE SEN BANA KAYITLI SEVGİLİ İŞTE O HAZİRAN AKŞAMINDA