Zamanýn gövdesinden damýtýrken acýlarý açlýkla ve savaþlarla ölen çocuklarýn gözleriyle... -ki devlet elinde savrulurken ömrü insanýn- sustuðumuz kadar failiyiz her umudun sustuðumuz kadar ortaðý bu kanlý karanlýklarýn...
gökte gri’ye çekilirken her tonu Mavi’lerin, deðildir bir mevsimin ahlâksýzlýðý bu... gülüþünü yitirmiþ çocuklarca soluyor gün, gün be gün soluyor güneþ Mayýs baþýnda mevsiminden umarsýz... baharý sallandýrdýðýndan bu yana salýncaklar yerine daraðaçlarýnda insanlýðýný unutmuþ yürekler..
gün be gün soluyor renkleri yeryüzünün ve susuyor vicdaný körelmiþ yürekler bütün yitiriliþlere..
ki savrulurken devlet elinde ömürler ve konuþmamaya, isyana, direnmemeye yeminliymiþ gibi susarken vicdaný fakir insanlýk; deðildir benim harcým ’mutluluk’......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.