Þimdi simsarý olduk hepimiz aklýmýzýn hallerine
Sormasýz vakitler uydurduk
Allah tan beri kýlýp fikrimizi
Üleþtirdik ukdelerimizi
Ömrümüze
Hepimiz hepten alýþkanlýk edindik
Sevmemizi saymamýzý düþünmemizi
Hatta aðlayýp gülmemizi
Yitirdik olmazsa olmazýmýzý
Samimiyetimizi
Ýnsan olmayý unuttuk
Her þey olmaya mahirken hayallerimiz
Hallerimiz kadar olduk kaldýk iþte
Uruç edeceðimiz yol belli
Makam belli idi oysa
Bir kalpazan gibi mucidi olduk
Manasýz mealsiz muhtarsýz vakitlerin
Ve ilmik takýlýyken boynumuzda
Tekmeledik ayaðýmýz altýnda ki iskemleyi
Ýleri derece de umut kotardýðýmýz için
Ýç ettik hakikati
Ne mazluma kol kanat olduk
Ne masuma can ciðer
Varsa yoksa cennet dedik
Üstelik hep bu dünyada
Ve sadece kendi adýmýza
Oysa Rabbimiz birbirimizi sevmemize
Ýman bahþedeceðini
Buyurup emretmiþken
Kendimizi bile sevmeyi beceremedik
Ve yanlýþ göklere uruç ederek
Elendik