Selalar Çırpınırken

beni terk edip gittiðin o gün
kalbim tek ayak ustura sýrtlarýnda haykýrdý ardýndan

gitme terk etme
solgun mavilere býrakma umutlarýmý

yýkýldý infazý üzerime gurubun
sende kalan tutulmalarýmýn atan pýhtýsýna

serçe yavrularýnýn gözlerine karýncalar doluþtu
göðün çatýsýnýn yere saçýlan saçaðýndan

dudaklarýmýn titreyen suskunluðunda
bilendi jilet kanamalarýn kesintisiz kaybý

serildi tanyelinin yeþil göðsü
tabutumu sýrtlayan gecenin omuzlarýna

güvercinlerin kanatlarý battý
þafaðýn körelen gözlerine

can çýkmadan henüz aðýzdan
karanlýðýn parmak izleri vurdu
gönül kuþlarýmýn ak boynunu

boðuldu gelincikler
martýlarýn ala bulanan can çekiþmelerinde

polen köpükleri patladý fütursuzca
maviliklerin derinleþen kýzýl çiseli kirpiklerine

rengini þaþtý bulutlar
yaðmur sesimi kustu
güllerin bükülen duruþuna

ana rahminde vurgun yedi tüm ceninler
ölü doðurdu candan kopan çýðlýklar

dizildi bir bir mezar taþlarý
gitmelerinin beni diri diri gömen selalarýna

ah! Sevgili
idam sehpasýnýn
ayaklarýmýn altýndan kayan çýrpýnma acýlarýna
terk edip giderken benden beni

utandý renginden günahlar
intiharýn gölgesi üþüþtü kýzýl boþluklarýma...

’’Yarpuz edb sayý 19’’

Sosyal Medyada Paylaşın: