Güç yetmez engellerin demir memelerinden,
Azatlýk emen millet, öz bahtýný baðlar da,
Daha dün baþ-temenna, kaftan öpen tufeyli,
Dar günümde þiþlerle baðrýmýzý daðlar da,
Kýsýr çekiþmelerden dertlenen Aksakallar,
Hasretin harmanýnda, yazgýmýza aðlar da,
Karabað’ým, Tebriz’im týk nefeste uðunur;
Uygurlarým, yýllardýr küllenmiþ korda pusar;
Halep, Kerkük, Filistin ve Kâbil’im kan kusar;
Kýrým, Kazan, Rumeli, Kýbrýs’ý efkar basar;
Bak, periþan halk Yiðidim,
Emânýma medet sende,
Uyan! Depren, kalk Yiðidim!
Çok uyudun, yeter uyku!
Ölümden bin beter uyku;
Ünüm rüyâný bölsün de,
Gözlerini kýrp Yiðidim!
Gayret kemerini kuþan,
Yollar çetin, sarp Yiðidim!
Fitne azdý, yaðý sýzdý,
Niyetleri darp Yiðidim!
Barýþýn adý var amma,
O da, gizli harp Yiðidim!
Uygarlýk deðil bataklýk,
Sana tuzak garp Yiðidim!
Oyunu tersinden oku,
Zamânenin puþtluðunu,
Suratýna çarp Yiðidim!
Bölük börçük yurtlarýmýz,
Avrasya’mýz kavruk neden?
Kavim, gardaþ tükenmeden,
Çekiçle balyoz ritminde
Örse vursun kalp Yiðidim!
Yetsin bunca dökülen kan,
Depren, davran Alp-Yiðidim!
Heyyy !..