umudu biricikti uykusu yok yoksul günleri çarçabuk uzun idi yol geceleri küf kokardý öfkeli zehiri keskin yýllandý artýk sabýr taþýydý bekleyiþi göçtürürlerdi yer be yer sinsiden o yeniden vardý
onlar yeniden yaþardýlar bir yerlerdeydiler daim usanmaz uslanmazdýlar beklerdiler sürgünü sürgünler de onlarý
umut biricikti biricikleri ne de çok gizliydiler bir yerlerinde görülmez karanlýklarýn günün birinde gelecektiler kralý sürgünlerin ve Ýstanbuldu bu þehrin adý boz bulanýk sabahlarý
umut biricik yalan gibi bir zaman kýzýl artýðý bir seher
yine bir kýþ sabahý gün batýmýndan geriye kalan ayaklanýyor asfalt yol E-5 te lastik sesleri uykulu direksiyonlar çok deðil vurur birazdan karanlýktan bir ýþýk yýlýþýr sürgün evinin perdelerine ruhsuz baþlar yeni bir gün faydasýz gavur aðarýr birazdan duvarlarýnda karþý balkonun sarýdan bozma bir ýþýk yuvarlanýr düþer parmak aralarýndan avucuna çýkar gelir günün ilk ýþýklarý
ne tezdi günleri çarçabuk geçerdiler küf kokar öfkesi göz bebeklerindeyse inat
sabahýn körü düþmez elinden kalem usanmaz yazar beklemezdi zaman geçip giderdi zaman ve böyle yaþanýrdý sürgünün yaþanan günleri
2001/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.