Dumanlanýp morarýyor her yan Sen yoksun, yine yalnýzým Dallarda ay suskun Gökte yýldýzlar Gecenin ayazýnda donmuþlar gibi Gölgeden kanatlarýyla,bir düþ perisi süzülürken Sükutuyla tenime dokunan sýcaklýðý Ýçime doluþuyor dualar gibi Isýtýyor beni, ýsýnýyorum
Dumanlý karlý daðlarýn uyuyan Kurþuni gölgesi serin Pýrýltýlarýný emiyor Batan güneþin Ve su sesi, topraðýn içten gülümsemesinde Ay aydýnlýðýnýn sedeften gölgesi gibi Cana can veren sevgiliyi Nasýl da özlemiþim
Renginin sihirli halesi buram buram Sararken susamýþlýðýmý için için Bu titreyen büyü, bu efsun Bir gökkuþaðý ki þiirce Akýyor sevincime Rayihan tatlý bir çýlgýnlýktýr esiyor biliyorum Gecenin derinliðinde Bengisuyum Düþelerde seni sevmenin Erincini yaþýyorum
KÖMEN- Haydar Okur Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.