HİÇ KİMSENİN BANA İHTİYACI YOK

Hiç kimsenin bana ihtiyacý yok,
Sayfalara yazdýðým yazýlar beni hiçbir yere götürmüyor,
Hiçbir yerde de adýmýn saðlamlýðý yok,
Çýldýracaðým…
Hayatýn neresinde duracaðýmý þaþýrdým!!?
Gözlerim sessiz.
Kalbim kupkuru,
Vücudum her gün biraz daha yabancý!
Her þey birbirine karýþmýþ,
ve ben de karýþmýþým her þeyin içine…
Herkes almýþ baþýný gitmiþ,
Sokaklar bomboþ…
Gidenlerden kim bilir kaç kiþiyi özledim?
Mevsimler zamana sürtündükçe yýllar canýmý acýtmaya baþlýyor,
Kalbim odamýn duvarlarýndan bile daha çatlak,
Hangi yarýðý sývazlasam öbür yaným daha çok dökülüyor,
Kendimi tamir mi etmeliydim,
yoksa yeni bir <ben> mi yaratmalýydým?
Bilmiyorum ki?
Hiçbir þey bilmiyorum artýk?
Öyle paramparçayým ki,
kendimi nerede ve nasýl göreceðimi de bilmiyorum?
Gideceðim buralardan!
Gitmek zorundayým,
Çünkü bugünlerde birisini seviyorum!
Ama onun da bana ihtiyacý yok!
Ne þiirler köprü olur derdime,
ne de þarkýlar…
O bilmesin diye alýp götüreceðim kendimi,
Denizlerin hiç konuþmayan sessizliðine!..
Sustum…
Artýk hiç sesim çýkmýyor…
Dedim ya…
Hiçbir þeyin bana ihtiyacý…

14.03.2005/Pazartesi/SARAY
ÞÝÝR-B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: