Gün gülerdi maviye, kuþlar denize küstü
Bulutlar hicabýndan, kahýr dökerken suya.
Ýncecikten kar gibi, gönle bir sýzý düþtü
Alevler yükselirdi, aðýt yakarken suya.
Zaman akýp gitmiþti, ardýnda kaldý izler
Bazen gün oldu doðdu, akýlda kalan sözler
Sadakatin yolunda, vefa aradý gözler
Güneþ çekip gitmiþti, þimþek çakarken suya.
Hatýralar canlandý, uzaktaki bakýþta
Ne baharlar birikti, rüyalarda ki kýþta
Bazen umut saklýydý, sarp denilen yokuþta
Maviye imrenirdi, gökler bakarken suya.
Söyleyemezdi diller, aðaca yazýlýrdý
Yaðmasak ta dopdolu, inceden tozulurdu
Mahremin sýrlarýna, bir mezar kazýlýrdý
Sevdalarýn yolunda, sabýr ekerken suya.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.