başlıksız

camdan topraklara yürü
diriler ölülere görünüyor
suyu buz tutmuþ aðaçlar
gözlerin tomurcuk versin
.
.
.
.
.
uyanma çisen yaðmur olup gelecekler
büyülü fýsýltýlarýn bahçesindesin
büyük damla sözler eden o
kulaklarým uzuyor parmaklarým pinokyo
bahçývandan bihabersin
nasýlý ellerine yontacak bizi babamýz marangoz
aðlama ucundan kesildiðin kurumayacak
bir kadýn uzatan gecenin kirpiklerini
dudaklarýnýn nemli girdabýna
hak sudan büyük
.
.
.
.
doðrularak kabuðunu kopar
her yara etine kor sýðdýramaz
duvarý diyordun al pýnarlý dað
delebilirsin taþýn avuçlarýný





0056
Sosyal Medyada Paylaşın: