Zamansýz doluyor gözlerim. Gülerken aðlamaya baþlamak , Severken sevmemeye baþlamak gibi… Ya da tüm acýlarýný yok sayýp sevmeye çalýþmak. Açýlan yaralarýna tuz basmak gibi … Tüm çabalarýna raðmen mutsuzluða alýþýp artýk mutlu olmayý istememek, Hissizleþmek. Yeri gelince ölmek gibi.. Hayat gibi… Ama hiçbir zaman tam olarak hayat deðil. Sadece “gibi”…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahir Erdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.