Binlerce yýl seyyahým,ruhumun peþinde Milyonlar evvel ki ruh ki;bu meçhul Fezalar kadar geniþ,uçsuz bucaksýz Uzay içinde bir cennet diyarý Tarifsiz renkler alemi Çeþidi saymakla bitmeyen tabiat Irmaklar,nehirler,abýhayat Zamansýz ölümsüz yaþarken Ki;bu cennette bir gün Çamura büründü o ruh Ýnsan bu meçhul ki o gün doðdu Zaman oldu,ölüm oldu Okyanuslar kadar geniþ ruh Üç kiloluk bir çamura sýðdý O çamur,o insan O doymayan ihtiras Ýþte meyva bahçeleri Ýþte elma aðacý Ýhtirasla uzanan o eller Ýþte o günden beri sürgünüz Dünya denilen bu zerrede Ýnsan ki, bu meçhul Adem ile havvadan beri sürgünde Ruh bir avuç çamura bürünmüþ Sonsuzda,sonsuz kadar Sürgünde bir kýta dünya Ýhtiras çamuruyla ruhlar Köle olmuþ , kaçak olmuþ ,kral olmuþ Kendini bulamayacak kadar..
Bahar Tülay Kýran 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
baharca57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.