kime ne dersin gidiyor her kes tutturmuþ bir yol su yataðý gerek kimi dertli kimi hayat dolu elbet gelecek bu yaþamýn sonu koþtururuz sabah akþam eni konu içimizde bir korku kaybolmak ayrýlýk sevdiklerimizden
uzaklaþmak kendi halinde belki hayatýn, güzel bir yerinde ne ekersen onu deriz býrakýp gideriz istemeyerek de olsa yapacaðýmýzdan vazgeçemeyiz kaybetsek bile bir tek nefes oyun sanma bir yaþamýn bitiþi
sonlar beni üzer yarým ekmeðin kaþýðýn sevdanýn aþýðýn bir gaz lambasý söner ya püf demeden of bile diyemeden hayat denen þiþenin dibine vurmuþuz umudun tükenmiþ gönül baþkaldýrýnca ne garip deðil mi bülbül cenneti çaðrýþtýrýr beyaz bir mendil el sallayýnca bir varmýþ bir yokmuþ der gibi
Behçet Bük 1380/27.4.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.