En derininde bir sessizlik yorganýn, Korkar da irkilirsin bir den, Ayaklarýn gibi, parmak uçlarýn, Bacaklarýn gibi, saçlarýnýn dipleri. Hisseder yorgunluðu bu gürültüde . Kendi kendine kýzar durursun, Kýzar durursun da huzur bulamazsýn. Huzur bulursan kýzamazsýn, Kýzar durursan huzur bulamazsýn.
Güneþin batýþý çevreliyor tenini, Bir pamuktan daha yumuþak yanaklarýn. Saçýn üzerinde gezdiriyorum elimi, Bu uykusuz kaldýðýmýz gecelerin konaklarý..
Yaþarým da, bir teninde konaklarým, Teninde bir ter, ömrümün duraklarý.. Ara ara yürürüm sana, duraklarým, Yakýyorsun beni, sebebisin kuraklarýn..
Kulaklarýn, en nadide þiirlerimi duysun, O Kahve gözlerin uykusuzluðumun yurt’u. Bilmem bilir misin, uykusuzluðunu duydum, O gözleri o tene yakýþtýran güzel huydur..
Yazarým da, ne yazdýðýmý bilmem derim, Sana eser þehrimin en nadide kavak yeli.. Mevzu derin, yüzme bilmiyorum derim, Yine de aþarým dalgalarý elim tutsa elin.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Serhan Ceyhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.