Gecenin siyah incisine selam. Baþým göðe ermese de selam. Yeri yarýp içine girmesemde selam. Ama yarým,ama gölgeliyim. Akra bir deveden, Gözlerin kadar saydam bir þiir, döküyorum bunca yoldur, belimi büken.... Cam sehpanýn altýna saklayýp, Tutuþturdum çocukça, Cama akseden yüzünde; daðýlan ellerimi.. Bir cümlenin sonu gibi belki de, Burnumun ucuna biriken gözlüðüm. Cümleyi kurmadan,yýkmaya muktedir; Ah benim balýk renkli hafýzam.. Paletime sütten rengi çalýp, Sudan bir dünya kurarým. Okyanus kadar derin,gökyüzü kadar ýslak. Çoðalýyor anýlarým,o gece efsun ile Yýldýzlara çarparak,sema ehlinden sana selam. O gün nasýl gündü! Þadiye oturup baþ köþeye, Söyledi þarkýsýný.. Rakkaselerin bileklerinde halhal, Ah! Hiç sorma bir de benim o içli dünyam; durdu,baþým döndü.. O kanatsýz kutsal varlýklar.. Adamý yalnýzlýða terk eden gündü. Anne omuzlarýnda melekler,senin yaðmaný bekler. Mabedisin, Bir canýn,dünyanýn,bir hanýn.. Hiç kimse ýssýz deðil,herkesin bir kýyýsý var; insanlarýn pineklediði.. Hiç kimse umman deðil,içlerde bir kara var; su götürür diye beklediði.. Anne omuzlarýnda melekler,senin ruhunu bekler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Ekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.