sen uyurken tuhaf tuhaf rüyalar gördüm cam kýrýklarý dökülmüþtü sanki her yere adým atýlacak gibi deðildi ve sokaða taþýyordu bu görünüm -iyi kötü bir sokaðýmýz vardý oysa bizim -iyi kötü birkaç adým atacaðýmýz/ tabanlarý kan içindeydi bir kentin ve dizleri yara bere sen uzaktýn çok uzak belki de yakýn belki de yapyakýn Tanrým; bu þüpheyle yaþamak boðuyor beni aðýr aðýr
sen uyurken sürrealist bir ressamýn tablosu gibi kaldý sanki her þey
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.