YARINLAR

Ýyi ki yarýnlar var.
Yoksa nasýl baþedebilirdik ?
Yenilmiþliklerimizle,tükenmiþliklerimizle.
Bir nefeslik mola.
Sabah ola hayrola duraðýnda.
Zaman her þeyin en iyi ilacý otobüsünü bekliyorum.
Gözlerim açýk, yüreðim aðýr yaralý.
Ne otobüsler geçti kirpiklerimin ucundan, ne taksiler.
Hayýr daha deðil, henüz deðil.
Duvaðý mý kaldýrýp, pencerelerimi açtýðým.
O köþeden bu köþeye kaçtýðým.
Ýfil ifil esen bu þehir.
Senden ayrýlmanýn zamaný var.

Gözlerim bir an büyük çýnar aðacýnýn tepesinden doðan
Tek farlý turuncu otobüse takýldý.
Otobüsün farýndan merhem akýyor yüreðimin yarasýna.
Merhem aðladý, yüreðim aðladý.
Sarýldýlar boynuma.

Yaþanmýþlýklarým yüreðime,
Yaþanacaklarým gözlerime koydu bavullarýný.
Hepimiz bindik zaman her þeyin en iyi ilacýna.
Kapattým gözlerimi.
Aðlayan yaralarýma baktým.
Kanýyor yaralarým.
Aðlýyor bu þehir.

Biraz ileride otobüs bozuldu.
Yaþanmýþlýklarýmýn ve yaþanacaklarýmýn
Tuttum ellerinden geri döndüm.
Bu þehrin gözyaþlarý yýkadý bizi.



Sosyal Medyada Paylaşın: