Sahursuz Tutarım Ellerini

Maviye çalarken umutlar.
Her þey ne kadar da güzeldi.
Rengarenkti çiçekler
Sen ilkbahar tadýndaydýn.
Her mevsimde tazeydi gülüþün.
Solmazdý bahçemizde güller.
Ve eksik olmazdý aðaç dallarýmýzda bülbüller.
Aþkla uçuþurdu kelebekler.
Bu rüya hiç bitmesin istiyordum.
Lakin umduðum gibi olmadý.
Sende bittin, sende gittin iþte.
Oysa ben o ilkbahardaki yaðmurdum.
Bir ömür seninle olmak isterken,
Çabuk soldum gamzelerinde.

Hasretin soðuk rüzgarlarý giriyor pencereden içeriye.
Alsam yanacaðým almasam bir ömür aðlayacaðým.
Ne yaparsan yap kopamýyorum senden.
Bir nevi hastalýk benimkisi.
Sen olmadan hiçbir þeyin anlamý olmuyor.

Nereye baksam sen.
Rüyamda gördüðüm.
Sabahlarý iþe giderken,
Ýþ diye yolunda yürüdüðüm yol.
Ama dedim ya,
Anca hayallerimde varsýn.

Yoksun iþte daha ne uzatýyorsun.
Sabah gelse ne yazar.
Gece bitmek bilmiyorsa eðer.
Yaz ortasýnda bir yaðmur d/üþüyorsun.
Kimsesiz bir akþamýn üzerine.
Hangi denize girsem,
Aþýyor boyumu fersah fersah.
Ya sen, hiç yüzdün mü bilmediðin denizlerde.
Keþke bir el versen.
Ne gelir ki elden.
Sana kalsa sen yalnýzca gitmesini biliyorsun.

Hayata verdiðim her molada.
Ara versem bazen hüzne.
Ve iftar sofram olsa gülüþün.
Ýnan fazla bir þey istemem senden.
Hem sana söz.
Sen gel.
Ben sahursuz bile tutarým ellerini.
Beni bekletme...
Sosyal Medyada Paylaşın: