Sen, yaðmur bulutlarý ardýnda saklanan güneþimsin, Güz yaðmurlarý ile aþk ateþimi söndürenimsin… Her yaðmur damlasýný içtim, içinde sen varsýn diye, Yaktý, kül eyledi beni yalnýzlýðýmýn hasretliði...
Sen çaresizliðin ilacý, yaralý gönlümün merhemisin, Ýnsafa gel ey sevgili, eyleme þu garip gönlümü sensiz... Ne kadar sürecek bilemem, Rabbimden gelen bu zor sýnav, Haktan gelene Eyvallah, içinde sensizlik olsa da kabul...
Sabýrla çile çekmek, yüksek gönüllülere çok kolay gelir, Aþk için inleyen þu biçare yürekte o sabýr ne gezer... Ben sana vurulmuþum, þu gönül yalnýz seni sever, Kerem eyle ya Allah’ým bana sabr-ý tahammül eyle...
30 Eylül 2015 Hüseyin Abdülkadir Tuna T U N A C A N
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.