efkar baþmýþ yine yüreðimin i mgelerini kime ne anlatýrsýn söylesen de alamaz ki
erimez oldu gönül bahçesinin karlarý dumaný tüten baca da kalmadý artýk sardý mekaný beyazý sorulmuyor sabahýn ayazý
kýskanýr oldu hayat þiir iþler durur serinliðini zamanýn ruhunun derinliðine boyalý elleriyle biteviye hayat boyar durur kendini bir hoþ seda ile sitemkar yaðmurlar yaðar bazen gönül bahçemize daðýtýr renklerini her kes nasibini alsýn diye
çiçekler ýslanýrken gördüm yapraðýnda hep hüzün vardý yýkýlan umutlarýn yollarý dardý ah aþk orada olsaydý yakardý yine senin kanepede sevenler sevgi içine doðuyordu dudaklarý demlenirken öylesine bir aþkla
ay doðar ya gece vakti gözleri var bal rengi sorulur mu hiç þu kýz kimin dengi yakýþan yanýndaki rengi
boþ vermiþiz artýk hep yalnýz büyüdü bu sokaðýn öksüz çocuklarý yorgun günün eþiklerine çýð düþmüþ beyazýnda kirpiklerine kapanmak üzere prangalarýmýz tutunacak bir dal kalmamýþ bir tek umut bile yok sevda el ele tutuþup gitmiþ aþktan yana
Behçet Bük 1375/25.4.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.