Yýldýzlar yaðýyor üzerime, Kara bulutlar aralanmýyor yine de…
Bir sen vardýn gözlerimde konaklayan geceleri... Düþlerime çadýr kurmuþ, Gönlümün fersah fersah ötesine geçmiþtin. Seni gördüðüm ilk günden beri Bir sen sevgili, Bir sen, susarken bile Anlamýþtýn ne dediðimi...
Bulutlar söz verdiler bana… Görürlerse eðer baþkasýný sevdiðini, Üzerine gerip karanlýklarý, Terk etmeyecekler kentini...
Bir ben gidemedim iþte… Gitmeye en yakýn olduðum anda, Ellerinden en uzak, Nefesinden en uzak kaldýðým , Öyle nalet, Öyle kalleþ bir zamanda, Beni kalbimden vursa da sözlerin, Býrakýp da gidemedim.
Nasýl da kavuran, Nasýl da hayatý savurandýn. Bilemedin.
Sonsuzluða yenilse de korkularýn, Sevdama ulaþamasan da, Göremesen de yüreðimi, Sessizce günlerce bekledim.
Bir ben iþte sevgili, Sen ne kadar gitsen de, Ben senden gidemedim. Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.