büyümüþ küskünlüklerime raðmen
kývrýlýp bir kalbin duvarýnda
korkunun ciðerime birikmesi gibiydin
her defasýnda saklanýyordum kýyýlarýnda
her bayram kanardý avuç içlerim
dramatik bir þiirin içinde bulmamak için kendimi
rutubet kokan kirpik uçlarýndan inerdim sana;
oysa;
yakýn sandýðým kadar olabildiðince uzaktýn
çocukdum
yarým yamalak kaldý aðlamalarým
sen gidince
ürkek ve çekingen her bakýþým
bu þehir büyük,çok büyük
adýmlarý kýzgýn ve telaþlý
sen gittin ya,bitmedim, tükenmedim
hiçbir þey de eksilmedi
ben sana büyük sözler ile geldim
büyük acýlar nefesledim keþfedilmemiþ intiharlar
sýðdýramadým hiçbir dua’nýn içinde
aklýmý anýlarýmý tufanlarýmý
ayrýntýsý olmayan,manasýz aþklarýmý anlatacaktým
utangaç hecelerimle
sonra;
o az bildiðim gülüþünü hatýrladým
öyle derin bakan gözlerini
sakallarýný ellerini kokunu
bazý duygularýmýn çalýndýðýný hissettim...içlendim
þiirin aðýrlýðý çöktü üzerime
zaman biraz siyah