Bir kýz çocuðu gördüm sokakta, Üstü baþý yýrtýk aðlýyor. Dilinde Allah sesi, Mevlama yakarýyor.
Az ötesinde bir soysuzun iti, Silahý doðrulmuþ vurmak gayrý derdi, Zalimin cehili olduðu tipinden belli, Vuracak masumu, dindirecek nefsini.
Öteden bir sancak göründü, Ta þöyle ufuktan beri. Sekiz, On kiþiler; hepsi de kefenli, Geldi iþte! Peygamberin Nökerleri.
Gözüm kaydý masum çocuða, Allah-ü Teala yetiþti yardýmýna, Gözlerinden boþalan seli gördüm. Bir de kalbine saplanan kurþunu..
Gözlerinden boþalan yaþ kan oldu, O güzelim kalbi kurþuna kurban oldu, Kafasýný kaldýrýp son kez baktý, Son gördüðü ben idim, þehit düþtü.
Allah nidalarý susmasýn sakýn! Bunun gibi nice çocuk masum! Zalim küfür saçarsa, nefsinden! Müslüman isem küfrü temizlemek vazifem!
Yandý iþte güzelim bahar yapraðý, Allah katýna yüceldi, O’na emanet gayrý, Duy sesimi ey soysuzun, zalimi! Yaramý söndürmezsem, olayým en adi!
Birleþiyoruz iþte Kýrkbir millet! Davamýz büyüktür, Hak yolu olsa gerek! Ýmanýmýz göðsümüzde çelikten bir yelek! Zalime dur demek Müslüman’a nasip olsa gerek! Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Çardak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.