Bir garip porselen fincan gibiyim. Takýmý bozulmuþ, Kulpu kýrýk. Ne gövdemi ellerine güvenle býraktýðým, Ne yollarýna fal baktýðým, Ne de tabaðým kalmýþ, Yüzükoyun kapaklanýp üzerine, Hýçkýra hýçkýra aðladýðým. Ayþe Kantaroðlu/29.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşekant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.