KURTULAMADIM

KURTULAMADIM

Yetti çektiðim nefsin elinden,
Ne çare iblisten sýyrýlamadým.
Medet istedim hak ehlinden,
Þu dile bir pranga vuramadým.

Daldým dünyanýn sahte cengine,
Kuþandým yalanýn çirkef rengine,
El ayak oldum insanýn en adisine,
Heba ettim ömrümü bir kul olamadým!

Sefahatle oyalandým, faniye kandým,
Bir güler yüzü, hep güler sandým,
Ölüm yalan derdim, heyhat aldandým!
Bin dua etsem de, tövbeyi tutturamadým.

Ne kardeþ, ne bacý, nede yoldaþým,
Býrakmaz sandýðým en has sýrdaþým,
Uçup gitti hepsi, aðardý bile baþým!
Haykýrsam da zamaný geri alamadým.

Hasretle tutuþtu ýstýrab dolu gönlüm,
Hani nerede þimdi baharým bülbülüm?
Dokunmaya kýymazdým, kurudu gülüm!
Kaç eyvah ettim, teselli bulamadým.

Ey Karahanlý çýðlýklarýn hep boþa,
Dinlemez Azrail, sultan, bezirgan, paþa,
Kabirle kefenle kaldýn baþ baþa!
Yunusa pir olsam da, kaçýp kurtulamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın: