HEP ÖYLE OLURMUŞ

HEP ÖYLE OLURMUÞ
Bazen þaþkýnlýðýmdan oyalanýrým kumlarýn üzerinde,
Aklýma sen gelirsin de boðazým düðüm, düðüm olur,
Hani bir avuç yassý taþ alýp atardýk, sektirerek denize,
Zaman geçer gün batardý, olurdu akþamýn karanlýðý.

Þimdi seni, arýyor gözlerim, dalgýn, dalgýn bakarým,
Kahýrlanýrda elimde ki yassý taþý uzak, uzak atarým.
Gün, gün çoðalan özlemini yüreðimin içine atarým,
Seni denizin derinliðinde, daðlarýn eteklerinde ararým.

Var ya, denizin derinliðinden gelen köpüklü dalgalar,
Kumsalýna yuvarlanýp sürüklenir sanki bir acelesi var.
Doðanýn güzellikleri arasýnda kuþlarda melodisini çalar,
Bu muhteþem görüntüler arasýnda gözlerim seni arar.

Hep öyle olurmuþ sevilenin sevene yokmuþ saygýsý,
Sevenin bir aþký varmýþ birde elinde neyi ile çalgýsý,
Hissetmezmiþ âþýk kayayý delerken yüreðindeki açýyý
Bahtýna küsermiþ biçare, aþk bu der yutarmýþ gözyaþýný.
Ahmet Baðçe
19.04.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: