` ¤` * ~ , ¤ ` * ~ , ` ¤` * ~ , ¤ ` * ~ , ¤ * ~ , ¤
Þu kýsacýk ömrün son baharýnda
Ayrýlýk çiçeði açýnca baþladý hazan.
Eylül yaðmuruna teslim gözlerim
Gönül þehrinde bentler yýkýyordu
Bir adým gelip yaþýný silmiyor
Gözündeki yaþlara denk mi bilmiyordun.
Sus tabancasý belinde gardiyandý inadýn
Ayaðýna prangalar vuruyordu.!
Özlem hücrelerinde
Hazin bir sevda masalý yazýlýyordu
-Seni sensiz de seviyorum, diyordun
Bense seni, seninle sevmek istiyordum.
Gurur perdesini yýrtýp sana koþuyordum
Ay saklanýyor,
çýkmaz sokaðýnda kayboluyordum.!
Ýçli sesinden dinlemeye doyamadýðým
Gönül telime vuran serenattý son besten
Son fasýlmýþ meðer bilmiyordum.!
Ben hala o günün bilinmezinde
Melankolik þarkýlar söylüyorum kendime.
Yakan, kavuran hasret güneþine inat
Ölmesin yüreðimdeki sen diye
Olmayan beþinci mevsimi var ediyorum
Yaþatýyorum yürek dehlizlerinde.!
Bir zamanlar, susuz gönüllere hayat veren
Çöl yaðmuru dolu sihirli bakracýmdan
Damla damla can suyu veriyorum
Çýkmayan can boðazýma.
Sonra., kiraz desenli elbisemi giyip
Sana koþuyorum rüyalarýmda.
Belki bir gün
Boþ býraktýðýn gönül köþküne döner
Beþinci mevsim serenadýný söylersin diye.!
Duygu Þen (17:03 17.04.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.