TURNAM

Gardýrobumda biriken bir atýf var

giysilerimde konuþmak isteyen bir çaba

yazdýklarýmý gizleyemem artýk

okunsun diye sokaða baðýþlýyorum

yollarda uçuþuyor benim hayatým

küçük bir çocuk bakýp gülümsüyor

bazen en güzel his en naif olandýr

çocuðun anlayýþýný seviyorum...

Bir bahar daha geçer

mevsim döngüsüdür her kum

her aðaç gölge verir kirpiklerime

okunmayý bekleyen bir kitabýn ayraç’ý olurum...


bir hayal kuyusuna eðilmiþ bakýyorum

suyun tadýna varmadan kurur su

ayaklarým durur gitmekten

güller sayýklar ýþýðý ...

konuþacak kimse kalmadý

kavramaktan korktuðum soðuklukla doldu

üstüme geldiðinde gördüðüm çorak

bedenimi küle yatýrmýþ boðuluþlar..


Kesik parmaðýmdan içeri dolar toz

mikrop kapar gökkuþaðý

bakmak zevk vermiyor

Ne gariptir yaþamak

ölmek ne gariptir

ne tuhaftýr mevsimler

istikrarsýzdýr sevinç

üzülmenin sonu yoktur...

eteklerindeki taþlarý döker aðýzlar
terk olurum...

aðýr bir durum

devriliþim gözlerinden

ve sonuncu kez yaðmaladýðým þefkat

çantamda akýl sýr ermez bir dünya

fermuarlara gizlediðim düþ yazým ...

yalnýzlýkla yarýþýr sessizlik

ruhum...

þehirin küfünden

baðlý sýmsýký...


Sosyal Medyada Paylaşın: