Diyarbakır beni dinlese

Hani bir ölüm diyorum
Aþktan hep uzak halde
Gül yeþermemiþ bir mevsimde
Gecenin en zifiri karanlýðýnda
Bir ölüm diyorum hani
Gelip beni bulsa
Namlular doðrulsa üstüme
Ve ben açsam kollarýmý
Bir özlemle kucaklaþýr gibi
Hiç olmadý bir býçak olsa
Karanlýktaki tek ýþýk hani
Ben yüreðimi koysam ortaya
Sokakta ölüm sessizliði olsa
Diyarbakýr beni dinlese diyorum
Kulak verse hani yüreðime
Yaralanýp yere düþeyim diyorum
Sonra ben diyarbakýrý dinlesem
Her nefeste yürek yangýnýmla
Sonra muhabbete dalsam diyorum
Diyarbakýr ile dertleþsem
Gökyüzü tanýk olsa bu muhabbete
Yaðmur da yaðabilir sonra
En içten bir duygu seliyle
Hani diyarbakýr diyorum
Derdini anlatsa bana
Gider ayak bende rahatlasam hani
Sonra diyarbakýr da rahatlasa
Bilirim seni ben desem diyarbakýra
Surlarýnýn içinde mertlikler vardýr
Dimdik durup kale gibi yýkýlmayan
Dicle nehri bir huzura akar hani
Ey gönlümün baþkenti diyarbakýr
Bir ölüm olsa diyorum hani
Aþktan uzak halde olarak
Çünkü aþk oldu mu
Ölüm olmaz bilirim
Aþk oldu mu yar olur
Yar için þehadet olur
Bende þehadet isterim hani
Ama ya layýk olamasam
Bu yüzdendir ki
Ölüm diyorum hani
Gül yeþermemiþ bir mevsimde olsun
Toprak hiç mi hiç incinmesin
Böyle bir ölüm ancak geceye yakýþýr
Þafaklara uðramasýn gidiþ vaktim
En karanlýða döner giderim ben
Þafaklara kan deðmesin hani diyorum
Hiç bir umut þafak vaktinde vurulmasýn
Ben diyarbakýr içinde diyarbakýr gibi
Yýkýlmadan dimdik dururum
Yürekten hasret kokan bir tarih içinde
Hani kefende yetmez bizim yigitligimize
Ama kaç sürgün kaç zindan gördüysek
Pranga tutmayan umutlu yüreðimizle
Acýlarý alýp prangalayýp götürürüz
Hiç bir hasret vurulmasýn diye zincire
Sosyal Medyada Paylaşın: