bir yolda ilerliyordum ümitle sýrtýmda benliðim omuzlarým bozkýr renkli aladaðlar
ve bir gün yolda kalakaldým. tükenmedi ümitlerim.
yol ilerliyordu ben olduðum yerde kalsamda. ......
yaþadýklarýný yazar. fikri yoktur. fikri sabit. bazende yaþar yazdýklarýný.
zamaný ve aný deðiþtirmek istemezdim. çünkü bundan daha mý iyi olacak kötü mü onu bilemezdim.
ne zaman bir çekiç görse çivi olmayý özleyen adam
anýlardan oluþan bir albüm belledi küreðinde nasýr dolu elleri
....................
eski daðlarda aradýðým o taze rüzgârlarý bazen evde bulduðum olur. ayný rüyanýn bir baþka versiyonu sanki yaþamak
o kendi sözlerini hiç durmadan üretti. öyle öðrendi. baþka türlüde öðrenilemezdi zaten.
týpký bir ölü gibi soluk ve renksiz kendi özgünlüðünü katamadýðýn her fikir
amaçsýzca öðrendi amaçsýzca baþka türlü öðrenilemezdi zaten.
ben eskiden çok eskiden, þanlý bir liderdim. þimdi yalnýz bir kurt terketmiþ, terkedilmiþ. vazgeçmiþ. vazgeçilmiþ. kendi baþýna ayakta kalabilmek hobisi.
yine de bir finâl olacaksa eðer þu güzel dünyada; yine yürüyebilseydim bir gün o kýzýl yeþili bozkýrlara bir baþýna, yine nefes alabilseydim.
yollar bitmez. ümit tükenmez. sen kalakalsanda olduðun yerde.
þair bir zamanlar ‘herþey þiir gibiydi keþke hiç bitmeseydi’ demiþ. þimdi hatýrlýyor o söylediklerini.
17.04.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.