Rücu Ederek Yaşarız Cihan İçre

Yazdýðýn tüm kelimeleri öperek
Kýrk ikindi temmuz ayýnda
Gökçek Seviþler içinde
Bir bahara uyandým
Gün güneþ mavi göm sarý

Kesin ritüel kývamýnda
Bana dar gelecek siyah ten
Yanlýþlar ýsýrýðý içinde
Bir doðru bulmak zor
Sevgi çemberi
Melal bir okþama içinde
Okyanuslarý tuz kokusu kaplarken
Zeytin dalýna kendimi astým
Beni bir lahza utandýrmayan
Yeni alevli yeni kýrýklý yeni gem
Yine akþam yine özlem yine hasret
Bir alev yudum yudum dehlizlerime boþalýrken
Kemirgen baþým düþler ile yorgun
Kýzýl mavi dudaklý gezegende
Namus sokaklarýný çýnlata çýnlata
Ellerimde ruh bakiresi benim saçlarýmý okþuyor
Ceviz tadý yeþil ve kekrek
Bina ömrü uzun
Ýnsan kýsa
Zamana kýsa ölüme kýsa
Bir Nemrut surekli içimde
Tahtý sallanan aðýr bir Mana
Elimden korkuyu öperken
Ekmek boðazýma düðüm düðüm
Seni seviyorum
Çok özledim
Mektup masada
Durmaz
Meþhur meseldir
Çelik gibi müslüman doðurur analar
Gün batarken
Bir barut kokusu
Bacak bacak kokar iken
Betimlediðim ana kök hücrem
Çitlembik kahvesi gibi
Þeyda Þeyda örseler dilimi
Dudaðýmý
Biraz yavaþ
Merak etmeyin
Ýnna lilleyhi ve inna ileyhi raciun
Zor cümlede karanfil kokar
Bize dünyayý cehennem eden kim öyleyse?


Sosyal Medyada Paylaşın: