KABURGALARIM KIRILIRCASINA SEVİYORUM SENİ

dipteydim, en dipte; akýl edip de gelsen, sarýlsan, öpsen...
ve ben kalkýp yalnýz sana tek sana yaþasam...
kýyamet kopar o an;
akýl zývanadan çýkar,
kalp sökülür yerinden,
göz dökülür,
söz ölür.
daha ne diyeyim.
yýldýz asmýþlar geceye dair
ayý salmýþlar çayýrýna karanlýðýn
düþlerdeyim mütemadiyen
düþmelerdeyim her daim

yeryüzü ve gökyüzü arasýnda hapisim, müebbet yemiþim.
gözlerinden ve sözlerinden ayrý kalmýþým.
ve ellerinden ve sesinden...
bir masal gibi geliyor adýn bana þimdi, sahi sen var mýydýn?
hayal meyal hatýrlýyorum seni,
silik ezik...
sahi var mýydýn sen bende, yok muydun yoksa?
bunda bile þüphe duyuyorum,
görüyor musun sensizlik ne ediyor bu adama?
aklý olan seni sevmemeli, sadece yüreði olan sevmeli.
niye seni sevdiðimi anladýn deðil mi?

yalnýzlýða vurdum kendimi sen þehrinde
çöle vurur gibi yahut daða çýkarcasýna
kimse bilmezdi kalbimdeki aðrýyý
görmezdi gözlerimdeki yaþý, silmezdi
ve ruhumdaki çaðrýyý duymazdý

canýmý harcadým bozuk para gibi,
aklýmý çarçur ettim,
ziyan eyledim ömrümü
hiç de piþman deðilim yaptýklarýmdan
senden daha büyük bir kaybým olmadý da ondan
þimdi kaybedecek hiçbir þeyim yok
bu yüzden son derece rahatým,
huzurum kalmadý ki kaçýracak
tebessümlerim þimdi hep yarým
hem iþ olsun diye
dibe vurmuþ bir batýðýn,
baþka bir dibi boylamasý anlamsýzdýr ve gereksizdir.
hüzünlüyüm ki hüznün bana son derece yakýþtýðýna inanýyorum
gözlerim mana kazanýyor, sözlerim derinlik
gerisi esenlik oluyor birden, varlýðým tam senlik...

bu girdapta sarhoþ oluyorum
avare oluyorum, her þey oluyorum,
anlayacaðýn bir sen olamýyorum, senin olamýyorum
bu nasýl bir adalettir rabbim sevdikçe uzaklaþýyorum
uzaklaþtýkça seviyorum
bu baþka bir þey, hâlâ adýný duyunca yüreðim vuruyor kaburgalarýma sertçe
ve seni hala kaburgalarým kýrýlýrcasýna seviyorum
kalbim körük gibi atýyor, damarlarý þiþmiþ bir at gibi

köpük gibi seviyorum köpek gibi deðil;
suyun üzerinde ak pak bir köpük gibi

dipteyim, en dipte;karanlýðýn en koyusunda
yalnýzlýðýn zemininde , hüznün kucaðýnda
sensizliðin ocaðýnda, tekliðin sacayaðýnda
aþkýn soyacaðýnda kimliðim asýlý kalmýþ

kör olasý mesafeler, yýkýlasý hasretler, ölesi sevmelerim var yine
bir türkü çýðýrýyorum, bir aðýt yakýyorum kendime
daha bir yanýyorum bana
bir sancý gibi yüreðime vuran sevdalarým var
senden gayrisine yok meylim
baþkasýna yok hevesim
ah leylim, ne kadar körsün bana, ne kadar saðýr ve dilsizsin
oysa acýlarým var kitap kitap, kelimelerim var lügat lügat
çalsýn o eski pikap, iðnesi kýrýk olsa da, sesler yitik olsa da
halim bitik olsa da!

beni bir anlasan bir dakika dahi durmazsýn yerinde
hiç durmadan koþarsýn bana
ve beni bir dakikacýk da olsa yaþatmak için,
ayakta tutmak için çabalarsýn
týrnaðýný duvara geçirirsin, etini cýmbýzla çekersin
acýnýn en zirve olduðu an aslýnda sana kavuþmanýn arifesidir
karanlýðýn en kör olduðu noktanýn esasen bir adým arkasýndasýn.
sana düðün gibi bakýyorum, hüzün gibi deðil
gözyaþlarý yaðýyor semadan üzerime sicim sicim
gör halimi ne biçim

sýrýlsýklamým sensizim, ýpýslaðým.
sensiz biraz psikopat çokça manyaðým
senden baþka yok bu dünyada dayanaðým

Sosyal Medyada Paylaşın: