Cennetten bir bahçe olsa, Baþ köþeye oturtsam seni. Erdemini koysan masaya, Alt etsen dinsizleri. Namýný bilmezler, bizdeki baba sevgisi Girilmez yollara girdik de, Unutmadýk sinemizi. Ýzini sürdük; Görmezden gelirken boþ sesleri, Zalimler art arda, yakarken kalplerimizi Er dedik, yiðit dedik Unutmadýk evimizin direðini, Razý geldik, senden yana olan dileklerimizi...
Can çekiþirken umutlar, Aðlarken yarýnýmýza, Ýstemeye, istemeye Kör düðümler atarken hayatlarýmýza, Yaslar çevirmiþ bizi, Sevgiler kalkmýþ þaha, Aslanlar gibi ayaktasýn, sarýlýrken aþklarýna Sözler bitmiþken, Sen yine ailenin yaný baþýnda.
Gülþah ERCÝYAS
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülşah ERCİYAS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.