ISLAK SOKAKLAR…
ISLAK SOKAKLAR…
Bu zamanlar ýslak sokaklarýn zamanýdýr,
Aþkýn son çýrpýnýþlarýdýr, bu hüzünlü mevsim…
Sor beni sonbahar yaðmurlarýna, rüzgârlara,
Hangi saðanakta özgür olmuþ, bu garip gönlüm…
Koþa koþa gidiyor, ömrümüz sona doðru,
Ebediyen þu dünya da kalan biri var mý?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acý tek kiþilik bir sofradýr, yiyerek doyan var mý?
Aslýn da aþka bulanmýþ biçare ben varým,
Gönlümün aciz seviþleri, seyyahlýðýndandýr…
Ýyi ki Rabbim bize asla umudunu kesme diyor,
Ama bazen bir anlýk gaflet, ömrü mahvediyor…
Koþa koþa gidiyor, ömrümüz sona doðru,
Ebediyen þu dünya da kalan biri var mý?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acý tek kiþilik bir sofradýr, yiyerek doyan var mý?
Býrakýp gittikten sonra, özledim desen ne olur,
Bir gün uðrarsan sol göðsümün altýndaki kente,
Buralar hep benimdi diyeceksin, hüzünle karýþýk,
Mayanda iyilik varsa, ýslak zamanlara gitmek düþer…
Koþa koþa gidiyor, ömrümüz sona doðru,
Ebediyen þu dünya da kalan biri var mý?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acý tek kiþilik bir sofradýr, yiyerek doyan var mý?
19 Eylül 2014
Hüseyin Abdülkadir Tuna
T u n a c a n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.