Büyümem ben diyordum büyütmüþsün habersiz
Belki geç oldu ama en azýndan fark ettim
Uzamak geniþlemek yetmiyormuþ rehbersiz
Vefasýzlýk suyunu damarýma zerk ettim
Benim gibi büyümüþ iftira gölgeleri
Güneþi engellemiþ kara etmiþ her yeri.
Neden büyüdüm sanki koþsaydým oynasaydým
Üzüntü ne bilmezdim belki de o zamanlar
Kristal bir vazoydum kýran taþlarý saydým
Akýttýðým yaþlardan dolup taþtý ummanlar.
Bana ne için küfrü öðretmedin sen anne
Kadýna da gerekmiþ küfür esasen anne.
Az da haylazlýk ettim arka sokakta anne
Bir çamura taþ attým o üstüme bulaþtý
Sakýn ha sen üzülme cicime bak da anne
Aslýnda kötü çamur, biraz haddini aþtý.
Tekmeledim ben onu boynuna tasma taktým
Güldüm bir defa daha dönüp giderken baktým.
Daha ben büyümedim gören büyüdü sanýr
Ýçimdeki çocukla gerçekten çok mutluyum
Bu yalancý âlemde kimler ve nasýl tanýr
Yine de isyan etmem yarýndan umutluyum.
Sakýn çekme saçýmý unuturum hatamý
Biraz yaramaz olmak çocuk için hata mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM