Gonca Gül (*)

***

Gökte zöhre yýldýzý bahçemin çiçeði gül
Muhammed’in kokusu sevginin saçaðý gül
Bayraðýmýn al rengi, Isparta’mýn goncasý
Þu uslanmaz gönlümün kýyýsý beceði gül

***

Çok naðmeler yazýldý, senin þanlý adýna
Konu oldun nice OZANLARIN feryadýna
Susayan þu dilimde sanki bitmeyen zemzem
Ýnan ki doyamadým “doyulmuyor” tadýna

***

Bülbülü Mecnun ettin gizemin ile vurdun
Küllerini yedi kat “gökyüzüne” savurdun
Yok mudur sende vicdan! görmez misin olaný
Kor ateþlerde yakýp, kýzgýn çölde kavurdun

***

Dikenler kale olmuþ, sanki sana muhafýz
Dalýnda öter bülbül, gören sanýyor hafýz
Salkým salkým kýrmýzý pembe olup açarsýn
Sende ZÝYA tükenmez, sende hüner sayýsýz

***

Duruþunda bir ahenk, renginde asalet var
Dalýnda bülbül ötüp eyledi hep ahu zar
Asýrlar geçse bile, aþkýnýz bitmeyecek
O sana daim hasret, sense ona oldun yâr

***

Krallar sultanlar, seni baþa, ettiler taç
Kâbe’nin örtüsünde mis gibi tüten siraç
Sen ey çiçekler þahý, Þeyda bülbülün aþký
Çaðlar gelse geçse de insanlýk sana muhtaç

***

O ne güzellik öyle, tomurcuk bakýyorsun
Yeter etme eyleme “ciðerim” yakýyorsun
Selât-ü selâm olsun Muhammed Mustafa’ya
Ne büyük bir þereftir NURANÝ kokuyorsun

Osman NURANÝ 29 Eylül 2011

Becek: Köþe, bucak, uç

Ahu zar: ah çekip aðlamak, inlemek

Siraç: ýþýk, kandil

Sosyal Medyada Paylaşın: