Bana bir kadeh yaðmur suyu getir
hüzünle götürdüðün bulut aþkýna
hani nemli bir sonbahar akþamýnda
yol/yön bilmeyen yeni yetme aþk gibi
gölgeye vururken yýlgýn aðaçlarý
ve suskunluða koþarken yýlký atlarý
az sonra bir daha dünya ahirette
kavuþmayacak ellerimiz hatýrýna
getir ki içeyim belki soðutur içimi
Öyle ise Yunus aþkýna
yakamozla serabý bir fýsýltý
dök gözlerime
ve sessizce ateþ böceklerini de
örtün üstüme
ki laciverdi ay ýþýðý altýnda
dolunay düþsün çiy kalbime
bilirsin hep dokunur bu son demler içime..