Benim Zamanlarım

Ben âþýk olmaya baþladýðýmda
Doðan çocuklar
Þimdi, sekiz on yýllýk baba oldular.
Ne de çabuk geçiyor
Seneler
Þöyle bakýyorum geriye
Ýyi ki yaþanmýþtý o acýlar
Nede hamdýk,
O zaman be bacýlar.
Her þeyi espriye boðardýk.
Her tartýþmada,
Zeytinyaðý gibi üste çýkardýk.
Arkadaþtan býkmazdýk,
Tartýþmadan býkmazdýk.
Bir tek okul ile sýnavlardan býkardýk...

Ben ehliyet aldýðýmda,
Doðan çocuklarýn,
Þimdi on yýllýk ehliyeti var.
Sokaklar,
O zamanda dardý, þimdi de dar.
Kimisi Mersedes sürer,
Kimisinin altýnda Hacý Murat,
Kimisi de motorla son sürat...

Ben askerliði bitirdiðimde,
Doðan çocuklarýn hepside askerliði,
Alnýnýn akýyla bitirdi...
Kimisi þehit, kimisi gazi,
Ýþte bu onlara yazýlan yazý
Bu coþkuyla kimse bölemez bizi,
Aðla gözlerim aðla,
Ýçimizde derin sýzý...

Benim çocuklarým doðduðunda
Doðan çocuklarýn hepsi
Þimdi benim çocuklarýmla yaþýt.
Onlar delikanlý olduðu vakit
Baþým göðe erer,
Ne gerek çek, senet, ya da nakit...

Sosyal Medyada Paylaşın: