Mevsimin ilk güneþi halkalanýr kýrlarda, Þevkati yorgan yapmýþ ana kucaðý gibi. Çiçeðe duran meyva dallarýný sarar da, Iþýldar hücre hücre, gözlerin aðý gibi.
Ve sonra toroslarýn karlý omuz baþýndan, Serin bir kadim rüzgar süzülür enginlere. Yorgun siyaha çalmýþ kesik yüzlü taþýndan, Yeni bir hayat süzer çaðlayan her bir dere.
Sonsuzluðu adýmlar gümüþ kanatlý sular, Hayatýn kaynaðýndan enginlere akarak, Topraðýn nemden hezer dudaklarýna dolar Doðduðu zirvelere son bir iz býrakarak.
Uzun kýþ hicranýndan uyanan mor etekler, Kýyama duran kýzýl tepeleri selamlar, Ufka dalan gözleri taze bir hülya bekler, Sabahý bir kenara, bir baþkadýr akþamlar...
Ýbrahim vedat çarpar Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM VEDAT ÇARPAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.