ESKİDEN

Gökyüzü masmaviydi eskiden,
Karanlýklara bürünmeden.
Þen kahkaha atarlardý çocuklar, büyümeden
Kötülüðü görmeden.

Gelincikler daha kýrmýzýydý,
Güneþ daha sýcak doðardý,
Papatyalar daha sarý, insanlar daha dürüst
Arkadaþlýklar can’dandý.

Senin için ölürüm diyen, aþklar vardý
Kavuþamayan sevdalýlar...
Ferhat’ lar vardý eskiden, Þirin’i için daðlarý delen
Mecnun’ lar vardý eskiden, Leyla’ sý için çöllere düþen.

Komþu çocuklarý vardý eskiden,
Beraber oynadýðýmýz,
Kavga etsek de,
Ýki dakika sürmeden barýþtýðýmýz.
Oyunlar oynadýðýmýz,
Oyuncaklarýmýzý,
Bir ekmeði paylaþtýðýmýz.

Yýllar geçerken bizden,
Götürdükleri aþikar bedenimizden.
Ruhumuzdan meçhule gidenler,
Ýnsanlýðýmýzdan,
Dostluklarýmýzdan, aþklarýmýzdan
Senden, benden, bizden gidenler
Hiç bir zaman geri gelmeyecekler.

Bize kalan;
Vicdaný, merhameti olmayan
Yaþanýlan bomboþ bir hayat,
Ve kocaman bir yalan.

Gülþah ERCÝYAS


Sosyal Medyada Paylaşın: