Tüm adalarýný kaybetmiþ coðrafyadýr kadýn
Orta çaðdan kalma bir bavuldur, seni benden eden
Mona lisa’nýn huysuzluðunu giyinir, akarým
can kenarý özlemlerimle adam
Gögün ciðerlerini parçalayan hicran.
Yokluðun delip geçer, yüreðimi
Bir pervane böceðinin zamanýnda adýmlamak seni
Tahta kurularýna inat asýrlýk þarap kokun misk- i amberdir, bana.
Hera’nýn laneti özlem tuzlarýný serpmekte usulca
Aklýma düþtükçe parçalarýmý toplarým
Þükür risalesinin tam ortasýndayým
Bir kupa mutluluk
Bir ton hüzün bulanýr, elime
Gözlerime mil çekersin ki Ýsa’nýn kanýyla
Yaralarýma yara açan.
Yar var, yanan var
Yara var ,yaratan var
Sensizlik yoktur
Kelam gölgesinin dar aðacýndaki hasretliðim
Gönlüm onlarca alfabenin rahminde olup
Þemsliðine uyandýrýyorsun.
Ney’in eþliðinde sýra gelen sarhoþluðum.
Ertelenmiþ bir alem.
Özlemin yükleme olan mesafesi
dar yol, keskin bir virajdýr
senle ben
Bir paskalya gecesýnde
Hastalýðýmý yað sürmektesin, Nuh’un gemisinde.
Tufanýnýn dalgalarý kýyýlarýmý ýslatýr
Canlanýrým cennetimin krallýðýna.
Adýnýn geniþliði ki yüzük parmaðýmýn hiçlik yanýdýr.
Düþüþlerimi vaftizleyen Yahya’nýn dilinde bir çift cümleyim.
Ýbrahim çoçukluðumla kýzýl dudaklarýný meskenleþirim .
Kudüs’sün bana kadýn.
11/04/2016
gordion
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.