düþümdeki hayat ne kadar kýsa bir ömür ensemizde yankýlanýr nefesimiz kalabalýklardan uzak bir damla ter düþer ahýmýzdan bize ait olan bir can vardýr bir de kendi yükümüz o bile aðýr gelir bazen gücümüze gider bazen de günahýmýz sevdiðinin umursamazlýðý yýkar insaný içini sýzlatýr aðrýlarýn artar kalbin hýzla atmaya baþlar
dalgalý denizlerdeki piþmanlýklarýmýz çaresiz oturmuþsun bir kaldýrýma artýk yorulmuþsundur ne zaman yanacak sokak lambasý derken prangasýna kýsýlan saatler durmuþ geçmek bilmez zaman karanlýðý beklersin kaybolup gitmek için kör kuyulara ne kaldý/ki elinde
göz uçlarýn morarýr kirpiklerin lal olmuþ bir yakýnýn gelir yanýna merhaba deyip konuya girer karným aç susuzum der bölüþürsün ekmeðini yanýnda ne varsa verirsin elin avucunda topraðýna düþer candýr o cana can katar bütün yorgunluðuna inat baðýþlanasý hayat
kalan sadece elinde bir damla su hayat verir her ikimize
Behçet Bük 1347/10.4.2016 23.20/Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.